Kalbe Dokunmak (tengilimesra)

 Kimin ne düşündüğü ne yaptığı çok da önemli değil aslında. Sen içinden geldiği gibi yaşamalısın hayatı. Güçlü olmak zorunda değilsin belki ama kararlı olmak zorundasın. Kim olduğuna karar vermelisin. Kim olmak istediğine kim olacağına karşındakilerin kim olduğuna... Çünkü hayatta bizleri en çok belirsizlikler yorar. O yüzden önce soru işaretlerinden vazgeçmek gerekir. Bir şeyler bizi sürükler ise boşluğa, önce o boşlukları doldurmak gerekir. Keşkelerde boğulmamak için kendi kararlarımız da yüzmemiz gerekir. Biliyorum zor bu günler ama yarınlarda kolay olmayacak. Fakat biz savaşmayı öğrenmiş olacağız. Acıya gülümseyerek ruhumuzu yaşatacağız. Belki deli diyecekler ama özgürce kahkahalar atacağız. Çünkü yaşamak böyle bir şey. Kimseyi umursamadan hayata sarılmak böyle bir şey. Esra Tengilim

 Anlatmak değil de anlamanızı daha çok isterdim. Uzun sessizliğimin yorgunluğumdan olduğunu aslında hiçbir şeyin artık önemli olmadığını bilmenizi isterdim. Vazgeçtim ben sonu bitmeyen hikayelerden. Kaçmak istediğim yollar vardı çoktandır. Dibinde olduğum ve defalarca çıktığım binlerce kuyular... Beni tüketen düşüncelerden,içimde öldürdüğüm insanlardan, yüklerimden arınmanın yollarını arıyordum ve buldum. Artık sonsuz bir gelecek var önümde ve hepsini kendim elde ettim. Çünkü gücün kendisi benim. Şahı da ben oynatırım matı da istersem rezil ederim. Yeter ki isteyeyim. Sonsuz inanç yükledim içime ve artık gökyüzüne farklı bakıyorum. Ağaçlar mutluluk veriyor, güneş gülümsüyor. Sanırım buna insanın kendini sevmesi deniliyor. Sevin en çok kendinizi sevin. Hayatı birilerini ikna etmek için değil kendinizi sevdiğiniz için yaşayın. Esra Tengilim 

  Ve şimdilerde aynı gökyüzüne bile bakamadığımız insanlar var, bilinmeyen bir yerlerde. Seslerini duymadığımız, gözlerini hayal meyal hatırladığımız.. Evet unutmak böyle bir şeymiş.İnsan gerçekten unuttukça hafifliyor. Birazda kendini fark ediyor işte. Sahi insan nasıl birden unutabiliyor ki çoğu şeyi? Söylerler ya unutmak en güzel ilaç diye. Unuttuğun şeyleri fark ettiğinde anlıyorsun, hayatın ne kadar gelip geçici olduğunu. Şarkılar, küçük bir kare, bir anı, koca bir asrı hatırlatıyor ama hatırlayınca da hiçbir şeyin eskisi gibi hissetirmediğini fark ettiğinde iyileşmiş oluyorsun. Süper bir tedavi yöntemi değil mi? Doktorun kendi zihnin.  Bu yüzden diyoruz ya tek çare insanın kendi diye. Eskiden yaralarımı severdim belkide  yaralayanları hatırlattığı için. Şimdi hepsi geçmiş ve ben hiç fark etmemişim. Unutmak gerçekten güzel bir nimet. Önemini bilmek gerek. Esra Tengilim 

  Tam 1 yıl olmuş dün. İnsan eksikleri ile yaşamayı da öğreniyor. Sevdiğin birini sonsuzluğa uğurlamak zorunda kalınca, bazen kendini de bırakıyorsun o yolda. Neşeler eksik, gülüşler kısıtlı, hep bir hüzün sürekli kapıda oluyor. Ama yaşıyorsun bir şekilde işte. Sonuçta bu dünya bize ait değil, herkes misafir. Bir gün bizlerde kalkıp gideceğiz bu masadan, önceden gidenler gibi. Ama gittiğimiz de arkamızda güzel gülüşler bırakmak daha önemli. Biliyor musun? Ben, beni mutlu eden ne varsa sımsıkı sarılıyorum artık ve seni düşündüğüm zaman, kalbimde hala çiçekler açıyor. Bir son ancak bu kadar sonsuz bir sevgi bırakabilirdi. Ve o sevgi öldürdüğü kadar hayatta da tutuyor. Böyle muazzam bir ikilem. Unutmak zor ama insan kendisini tamamlayan güzellikleri nasıl unutsun ki?  Esra Tengilim