Can Kırıklarım

 Hayatım boyunca içimden nasıl geliyorsa öyle yaşadım. Genellikle hep iyi niyetimden vuruldum ama canımın acısı beni aksine daha iyi bir insan olmaya itti. Yaptığım hiçbir şeyden pişman olmadım. Kimi zaman yanlış insanları sevdim, doğru kararlar vermek için. Belki biraz erken büyümek zorunda kaldım ama içimdeki çocuğu hep aynı yaşta sakladım ve yalnızca kalbimin değerini bilen insanlarla onu tanıştırdım. Ben mutluluğun peşinden koşanlardan olmak istedim. Yükseklerde de olsa ona dokunmak için savaştım. Bu savaşta çok insan kaybettim. Ruhumu çok zedeledim ama bir gün o mutluluğa kavuşmanın umuduyla sabretmeyi öğrendim. Bugün biraz içimdeki can kırıklarından bahsetmek istedim. Geçmişte bir yazımda eskilerden bahsetmiştim. Özlem kokan bir yazıydı. Hatta o özlem buraya attığım ilk adımdı. Belki de bir seslenişe şahit olmanızı istedim. Bilmiyorum ama ruhuma iyi gelmişti. Yara bere içinde geçtiğimiz o yolları özlemek çok ilginç değil mi ? Nelere kıydık kim bilir neler uğruna? Şimdilerde hafif bir tebessümle hatırlıyorum o yılları, çoğu gözyaşımı. Aslında geçmişte kalan biri olmadım. Sadece o zamanlardan aldığım notlarım var. Geleceğimi daha güzel inşa edebilmem için o notlara ihtiyacım var. Çünkü kendime sözlerim var. Biliyorum ki kalemim ne kadar güçlü olursa o kadar güçlü olacağım. Bana iyi gelen şeyler beni daha iyi bir insan yapıyor. Can parçalarım şimdilerde neşemi sorguluyor. Bunun sebebi kendimi hayatın akışına bıraktım. Artık su gibi yaşayacağım. Onlar mutsuz olduğunda onlara elimden ve kalbimden geldiğince can suyu vereceğim. O mutluluğa bir gün elbet kavuşacağım. Gelecekte bu günlere baktığımda güzel şeyler hatırlamalıyım ve o zamanlar geldiğinde bu günleri güzel anlatacağım. Yani umarım böyle olur. Sevgi ve umutla kalın.

Esra Tengilim

Not: Bahsettiğim yazım buydu keyifli okumalar...

https://tengilimesra.blogspot.com/2019/10/eskiden.html