Eksikler ile Yaşamak

-

 

Tam 1 yıl olmuş dün. İnsan eksikleri ile yaşamayı da öğreniyor. Sevdiğin birini sonsuzluğa uğurlamak zorunda kalınca, bazen kendini de bırakıyorsun o yolda. Neşeler eksik, gülüşler kısıtlı, hep bir hüzün sürekli kapıda oluyor. Ama yaşıyorsun bir şekilde işte. Sonuçta bu dünya bize ait değil, herkes misafir. Bir gün bizlerde kalkıp gideceğiz bu masadan, önceden gidenler gibi. Ama gittiğimiz de arkamızda güzel gülüşler bırakmak daha önemli. Biliyor musun? Ben, beni mutlu eden ne varsa sımsıkı sarılıyorum artık ve seni düşündüğüm zaman, kalbimde hala çiçekler açıyor. Bir son ancak bu kadar sonsuz bir sevgi bırakabilirdi. Ve o sevgi öldürdüğü kadar hayatta da tutuyor. Böyle muazzam bir ikilem. Unutmak zor ama insan kendisini tamamlayan güzellikleri nasıl unutsun ki? 

Esra Tengilim



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Can Kırıklarım

-
Resim
  Hayatım boyunca içimden nasıl geliyorsa öyle yaşadım. Genellikle hep iyi niyetimden vuruldum ama canımın acısı beni aksine daha iyi bir insan olmaya itti. Yaptığım hiçbir şeyden pişman olmadım. Kimi zaman yanlış insanları sevdim, doğru kararlar vermek için. Belki biraz erken büyümek zorunda kaldım ama içimdeki çocuğu hep aynı yaşta sakladım ve yalnızca kalbimin değerini bilen insanlarla onu tanıştırdım. Ben mutluluğun peşinden koşanlardan olmak istedim. Yükseklerde de olsa ona dokunmak için savaştım. Bu savaşta çok insan kaybettim. Ruhumu çok zedeledim ama bir gün o mutluluğa kavuşmanın umuduyla sabretmeyi öğrendim. Bugün biraz içimdeki can kırıklarından bahsetmek istedim. Geçmişte bir yazımda eskilerden bahsetmiştim. Özlem kokan bir yazıydı. Hatta o özlem buraya attığım ilk adımdı. Belki de bir seslenişe şahit olmanızı istedim. Bilmiyorum ama ruhuma iyi gelmişti. Yara bere içinde geçtiğimiz o yolları özlemek çok ilginç değil mi ? Nelere kıydık kim bilir neler uğruna? Şimdilerde hafi
Devamı

Seni Parmak Uçlarıma Hapsettim #Kelime Oyunu 10

-
Resim
Seni parmak uçlarıma hapsettim. Şuan ve geçmişte yazdığım her satırda içimdeki sen saklı. Unutmadım, insan ilk koşulsuz sevgiyle bağlandığı kişiyi nasıl unutur ki ? Bunu unutmak kendini unutmakla aynı durum. Çünkü insan sevgiyle doğar ve var olur. İnan bu satırları yazmak çok zor. Sevgi nedir bilmeyen birini sevmek gerçekten hiç kolay değildi. Biliyorum yokluğun benim için daha hayırlı oldu. Yoksa sende beni severdin. Bana gülümserdin. Hep yanımda olurdun. Sahi hiç mi düşmedim aklına yada bir ihtimal gönlüne? O zamanlar gözlerinde kendimi görmeyi çok isterdim. Ne güzel olurdu her şey yada olmazdı bilmiyorum. Ama bu belirsizlikler bile özeldi. Çocuktuk ama seni sevmek çok güzeldi. Tıp da yazmaz ama sevgi gerçekten iyileştiriyor. Sen beni sevmeyi denemesen bile, seni sevmek beni iyi biri yaptı. İtiraf etmek gerekirse, ben zaten seni sevmekten çok, seni sevmeyi seviyordum. Bu yüzden p işman değilim. İnsan sevmekten pişman olur mu hiç ? Olmamalı. Bu arada u marım sende iyisindir. Kötü olma
Devamı

Eskiden...

-
Resim
Eskiden...  Evet ilk sözüm bu olacak. O kadar yakın ki geçmiş ama bir o kadar uzak. Mutluyduk,neşemiz gökyüzü kadardı. Açardık kollarımızı kucaklardık dünyayı... O zamanlarda canımız acırdı ama onun bile başka bir tadı vardı. Umutlarımızdan öperdik geçerdi. Göğsünde bir güneşte büyütsen,onu öyle severdin. Seni her gün yaksada ona tüm varlığınla bağlıydın. Dostum dediğin insanlar gerçekten dostundu. Çünkü kendileri gibi kalpleride küçücüktü. Oraya kötü şeyler sığmazdı.  Sonra büyüdük. Çok iyi bir şey yapmış gibi büyüdük. Önce midemizdeki kelebekler ve hayallerimiz öldü. Sonra gülüşlerimizi çocukluğumuza emanet ettik.  Büyüdükçe gözümüzdeki yaş çoğaldı ve o yaş çoğaldıkça kalbimiz kurumaya başladı. Üzgünüm büyükler böyle anlatmadılar geleceği ve mutluluk böyle bir sonu haketmedi. Masallarla büyütülen bir nesil bir var bir yok oldu.  Oysa hayat gerçekten düşündüğümüzden daha da ciddiydi ve bunu bize prensler ve prensesler öğretemezdi. Geç farkettik... Ama bir gün g
Devamı