İç Ses

Bugün sizlerle dertleşmek istedim. İçimde o kadar çok şey var ki yıllardır anlatmak için çabaladığım ama sonunda yorulup içime sakladığım. Ben insanların gözünde hep güçlü bir karakterdim. Bunu hep söylerlerdi. Aynı zamanda her şeyi affeden her şeye gülüp geçen hissiz biri... Hatta yüzüme gülüp,kesin saf salak diye arkamdan bahsenlerde olmuştur. Oysa arkamdan söyledikleri o şeyler,bunların hepsi onların kurgularından,nankörlüklerinden başka bir şey değildi. Her şeyi bilip uzaktan izlemek her zaman daha zevkli oldu. Yalan yok bazen hissizmiş gibi olmak daha cazip geldi. Çünkü sizin çoğu şeyleri bildiğinizi bilmeleri,sizi daha çok yoruyor. Düşünüyorum da belkide onların gözünde saf olmak, onlar gibi hiçbir şeye sahip olamamaktan daha iyidir. Kendi içinizde başardıklarınızı bir bilseler onlarıda almak için sizinle savaşırlardı. Çünkü yaptıkları en iyi şey başkasının olan şeyleri elde etmek. Onlarında sözde başarısı bu işte. Neyse siz değerli kalplere söylemek istediğim ufak tefek şeyler var.Öncelikle kendinizi ait olmadığınız hiçbir yerde tutmayın. Mutlu olduğunuz hislerin, size ait olan şeylerin yani hayallerinizin peşinden koşun. İnsanların sizi yormalarına izin vermeyin. Kimse için kendinizi saklamayın. Gerçekten güçlü ve sevgi dolu olun ve elinizden gelen her şeyi bu uğur da gerekirse verin. Çünkü bir kere elinizden gücünüz ve sevginiz kayıp gittiğinde ne yanınızda ne de arkanızda hiçbir şey kalmıyor. Birde gülüşlerinizi kimse için tüketmeyin olur mu? Yormadan yorulmadan yaşayın bu hayatı... Mutlu ve bolca sevgiyle kalın.

Esra Tengilim