Beklenmeyen Misafir

 Bugün seni hatırlayarak uyandım. Kendimi sevmeye başladığımdan beri aklıma gelmezdi yüzün. Şaşkınım yıllar sonra nasıl düştün düşüme? Acaba hangi şarkıda rast geldim sana? Sahi ne yapıyorsun nasılsın ? İçinde iyiliğe dair bir ışık var mı ? Yoksa kötü çocuk olmaya devam mı? Hala öyle mavi mavi bakıyor musun uzaktan insanlara? Göğsünün içindeki o söylemediğin ateşi söndürebildin mi? Aradığını buldun mu bari? Buz gibi olan kalbin sevdi mi gerçekten birini? Neyse umarım yolundadır hayatın. Beni soracak olursan iyiyim ben. Kırıldığım yerlerden çiçekler açalı çok oldu. Öyle dalıp gitmiyorum artık uzaklara. Karanlıktan korkmuyorum. Daha iyi bir insan olmak için savaşıyorum ve artık hiçbir şeyi aklımda tutmuyorum. Bazı şeyleri unutmak daha cazip geliyor. Dünü unutmak gibi... Ben bugünde yaşıyorum artık. Kalbime iyi gelen insanlarla yolculuğuma devam ediyorum. Her şeyden geçiyorum ama kendimden vazgeçmiyorum. Bana da zaman böyle öğretti. Merak etme. Yarım kalan her şarkıyı tamamladım artık içimde. Böylece büyüdüm bende. Umarım unutulmak canını çok yakmamıştır. Bir insanı yaralı bırakmak pek benlik değil de. Neyse öyle işte. Her şeye rağmen iyi ol. Arada yine de gel düşüme. Çünkü bazen eski bir tanıdığı görmek iyi gelir insana...

Esra Tengilim