Birinin iyiye inanma nedeni ol...

-

 Kimsenin ışığımı söndürmesine izin vermeyeceğim. Sonuna kadar saf sevgiyi savunacağım. Bir yerlerde hala varsa onu ortaya çıkarmak için elimden geleni yapacağım. Gelse de tekrar geçmişten o acımasız yıllar, tarih tekerrür de etse gülüşlerimden asla vazgeçmeyeceğim. Derler ya birinin iyiye inanma nedeni ol diye tam olarak öyle olacak. Susarak aştığım nice şeylerin öcünü zaten zamanında aldım. Şimdilerde duvarlarıma pencere de açsam kilidini hep yanımda tutacağım. Bu çağa ancak bu şekilde uyabilirim. İsteyen yanımda yerini alır geleceği birlikte izleriz. İstemeyen de o duvarın önünden geçer gider. Hiç var olmamış gibi...

Esra Tengilim 





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Seni Parmak Uçlarıma Hapsettim #Kelime Oyunu 10

-
Resim
Seni parmak uçlarıma hapsettim. Şuan ve geçmişte yazdığım her satırda içimdeki sen saklı. Unutmadım, insan ilk koşulsuz sevgiyle bağlandığı kişiyi nasıl unutur ki ? Bunu unutmak kendini unutmakla aynı durum. Çünkü insan sevgiyle doğar ve var olur. İnan bu satırları yazmak çok zor. Sevgi nedir bilmeyen birini sevmek gerçekten hiç kolay değildi. Biliyorum yokluğun benim için daha hayırlı oldu. Yoksa sende beni severdin. Bana gülümserdin. Hep yanımda olurdun. Sahi hiç mi düşmedim aklına yada bir ihtimal gönlüne? O zamanlar gözlerinde kendimi görmeyi çok isterdim. Ne güzel olurdu her şey yada olmazdı bilmiyorum. Ama bu belirsizlikler bile özeldi. Çocuktuk ama seni sevmek çok güzeldi. Tıp da yazmaz ama sevgi gerçekten iyileştiriyor. Sen beni sevmeyi denemesen bile, seni sevmek beni iyi biri yaptı. İtiraf etmek gerekirse, ben zaten seni sevmekten çok, seni sevmeyi seviyordum. Bu yüzden p işman değilim. İnsan sevmekten pişman olur mu hiç ? Olmamalı. Bu arada u marım sende iyisindir. Kötü olma
Devamı

Can Kırıklarım

-
Resim
  Hayatım boyunca içimden nasıl geliyorsa öyle yaşadım. Genellikle hep iyi niyetimden vuruldum ama canımın acısı beni aksine daha iyi bir insan olmaya itti. Yaptığım hiçbir şeyden pişman olmadım. Kimi zaman yanlış insanları sevdim, doğru kararlar vermek için. Belki biraz erken büyümek zorunda kaldım ama içimdeki çocuğu hep aynı yaşta sakladım ve yalnızca kalbimin değerini bilen insanlarla onu tanıştırdım. Ben mutluluğun peşinden koşanlardan olmak istedim. Yükseklerde de olsa ona dokunmak için savaştım. Bu savaşta çok insan kaybettim. Ruhumu çok zedeledim ama bir gün o mutluluğa kavuşmanın umuduyla sabretmeyi öğrendim. Bugün biraz içimdeki can kırıklarından bahsetmek istedim. Geçmişte bir yazımda eskilerden bahsetmiştim. Özlem kokan bir yazıydı. Hatta o özlem buraya attığım ilk adımdı. Belki de bir seslenişe şahit olmanızı istedim. Bilmiyorum ama ruhuma iyi gelmişti. Yara bere içinde geçtiğimiz o yolları özlemek çok ilginç değil mi ? Nelere kıydık kim bilir neler uğruna? Şimdilerde hafi
Devamı

Vazgeçişler...

-
Resim
  İnsan vazgeçebildikçe büyüyor. Biraz canı yanıyor ama kendi hatırının farkına varınca elbet yeni bir can buluyor. Aslında özgür bıraktığımız her şey bizi daha özgür kılıyor. Bu bir insan da olabilir herhangi bir şey de. Yani demem o ki vazgeçmekten korkmayın. Doğru zamanda doğru vazgeçişler insanı bambaşka yerlere sürüklüyor. Zaten hayatta hiçbir şey sebepsiz yere olmaz ki. Her vazgeçiş bir kayıp değildir. Hatta çoğu vazgeçişler ders verir. Yeniden gülmeyi öğrenirsiniz, kendi kıymetinizi bilirsiniz ve en değerlisi de bunlar zaten. Sizi yoran tüketen her şeyden vazgeçin. Değişimi kucaklayın ve hayatın size getireceği o güzel şeyleri bekleyin.  Esra Tengilim
Devamı