Güzel Bir Hatıra Olarak Kalmak...

-

 Aslında asıl mesele şu ; vücudun toprağa kavuştuğunda, arkanda yinede ruhunu hayatta tutacak bir şeylerin olmalı. Mesela insanlar gülüşünü, gözlerini,kalbe dokunan güzel sözlerini, sevgini en çokta merhametini hatırlamalı. Yani güldüğünde doğan güneşin, gözlerin kapandığında sönmesin. Bir yerlerde güzel hatırlanmaktan daha mükemmel ne olabilir ki? Düşünsene insanlar arkandan ne güzel severdi, sevgi doluydu ya da sevmişti diyorlar muazzam. O yüzden sana ne kadar kötülükle gelirlerse gelsinler sen iyiliğinden, sevginden ödün verme. Ruhuna nefes ol. Gülüşlerinden ve sevmekten asla vazgeçme. Şimdilerde evet insanları sevmek, hayata rağmen gülümsemek çok zor. Ama bir yerlerde hala sevilmeyi hakeden insanlar var. Zaten onların hatırına dönüyor mu dünya?

Yaşarken bir şey yapamasanda bir yerlerde güzel bir hatıra olarak kal.

Esra Tengilim 



Yorumlar

  1. duygu özkan14 Ekim 2022 10:48

    Çok güzel yazmışsın. Şimdikiler alttan alanı, kötüye uymayanı enayi gibi görüyor. Halbuki kavga etmek en kolayı zaten. İyi insanlar iyi ki var. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. EsTen14 Ekim 2022 18:49

      Kesinlikle öyle Allah iyi insanlarla karşılaştırsın...

      Sil
  2. YILDIZ14 Ekim 2022 13:36

    Bir hoş sada bırakmalı, iyi anılmalı değil mi Esracığım? Çok güzel dile getirmişsin :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. EsTen14 Ekim 2022 18:50

      Teşekkür ederim Yıldızcığım beğenmene çok sevindiiim 💙☺️

      Sil
  3. deeptone14 Ekim 2022 19:15

    pekiii öyle yapalııım :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Can Kırıklarım

-
Resim
  Hayatım boyunca içimden nasıl geliyorsa öyle yaşadım. Genellikle hep iyi niyetimden vuruldum ama canımın acısı beni aksine daha iyi bir insan olmaya itti. Yaptığım hiçbir şeyden pişman olmadım. Kimi zaman yanlış insanları sevdim, doğru kararlar vermek için. Belki biraz erken büyümek zorunda kaldım ama içimdeki çocuğu hep aynı yaşta sakladım ve yalnızca kalbimin değerini bilen insanlarla onu tanıştırdım. Ben mutluluğun peşinden koşanlardan olmak istedim. Yükseklerde de olsa ona dokunmak için savaştım. Bu savaşta çok insan kaybettim. Ruhumu çok zedeledim ama bir gün o mutluluğa kavuşmanın umuduyla sabretmeyi öğrendim. Bugün biraz içimdeki can kırıklarından bahsetmek istedim. Geçmişte bir yazımda eskilerden bahsetmiştim. Özlem kokan bir yazıydı. Hatta o özlem buraya attığım ilk adımdı. Belki de bir seslenişe şahit olmanızı istedim. Bilmiyorum ama ruhuma iyi gelmişti. Yara bere içinde geçtiğimiz o yolları özlemek çok ilginç değil mi ? Nelere kıydık kim bilir neler uğruna? Şimdilerde hafi
Devamı

Seni Parmak Uçlarıma Hapsettim #Kelime Oyunu 10

-
Resim
Seni parmak uçlarıma hapsettim. Şuan ve geçmişte yazdığım her satırda içimdeki sen saklı. Unutmadım, insan ilk koşulsuz sevgiyle bağlandığı kişiyi nasıl unutur ki ? Bunu unutmak kendini unutmakla aynı durum. Çünkü insan sevgiyle doğar ve var olur. İnan bu satırları yazmak çok zor. Sevgi nedir bilmeyen birini sevmek gerçekten hiç kolay değildi. Biliyorum yokluğun benim için daha hayırlı oldu. Yoksa sende beni severdin. Bana gülümserdin. Hep yanımda olurdun. Sahi hiç mi düşmedim aklına yada bir ihtimal gönlüne? O zamanlar gözlerinde kendimi görmeyi çok isterdim. Ne güzel olurdu her şey yada olmazdı bilmiyorum. Ama bu belirsizlikler bile özeldi. Çocuktuk ama seni sevmek çok güzeldi. Tıp da yazmaz ama sevgi gerçekten iyileştiriyor. Sen beni sevmeyi denemesen bile, seni sevmek beni iyi biri yaptı. İtiraf etmek gerekirse, ben zaten seni sevmekten çok, seni sevmeyi seviyordum. Bu yüzden p işman değilim. İnsan sevmekten pişman olur mu hiç ? Olmamalı. Bu arada u marım sende iyisindir. Kötü olma
Devamı

Eskiden...

-
Resim
Eskiden...  Evet ilk sözüm bu olacak. O kadar yakın ki geçmiş ama bir o kadar uzak. Mutluyduk,neşemiz gökyüzü kadardı. Açardık kollarımızı kucaklardık dünyayı... O zamanlarda canımız acırdı ama onun bile başka bir tadı vardı. Umutlarımızdan öperdik geçerdi. Göğsünde bir güneşte büyütsen,onu öyle severdin. Seni her gün yaksada ona tüm varlığınla bağlıydın. Dostum dediğin insanlar gerçekten dostundu. Çünkü kendileri gibi kalpleride küçücüktü. Oraya kötü şeyler sığmazdı.  Sonra büyüdük. Çok iyi bir şey yapmış gibi büyüdük. Önce midemizdeki kelebekler ve hayallerimiz öldü. Sonra gülüşlerimizi çocukluğumuza emanet ettik.  Büyüdükçe gözümüzdeki yaş çoğaldı ve o yaş çoğaldıkça kalbimiz kurumaya başladı. Üzgünüm büyükler böyle anlatmadılar geleceği ve mutluluk böyle bir sonu haketmedi. Masallarla büyütülen bir nesil bir var bir yok oldu.  Oysa hayat gerçekten düşündüğümüzden daha da ciddiydi ve bunu bize prensler ve prensesler öğretemezdi. Geç farkettik... Ama bir gün g
Devamı