İçimdeki Ses (6)

  Bak bugün Güneş farklı doğdu, gökyüzü hiç bu kadar sıcak gülümsememişti. İnsan bir şekilde yaşamayı öğreniyor. En azından inandığı sürece hayatta kalmayı başarıyor. İçine sığındığın ve beklediğin bazı zamanlar vardır. Bin bir umutla sarıldığın zamanlar.. Eskiden artık beni hiçbir şeyin heyecanlandıramayacağını düşünürdüm. Alışkanlıklarımdan vazgeçmem çok zordu. Ama yaş ilerledikçe tecrübeler arttıkça insan her şeyden vazgeçebileceğini görüyor. Kalbinin ritminin değişeceğine tanık oluyor. Melankoli bir hayatınız bile olsa gülümseyecek bir şeyler buluyorsunuz. Sonra kalbinize iyi gelmeyen ne varsa geçmişe gömüyorsunuz. Daha sağlam adımlarla geleceğinize doğru, yola çıkıyorsunuz. O yolda dikenlerle de karşılaşsanız, sonunda göreceğiniz güle olan inancınız sizi daha güçlü biri yapıyor. Zaten canını acıtan her şey seni hayat da daha canlı tutuyor. Aynadakinin yüzünün gülmesi için başkasına ihtiyacın yok. Evet hayatımızdaki zorluklara karşı, birinin elini tutsan daha kolay kalkarsın ayağa ama o elin bir gün seni itebileceği gerçeğini unutmamak gerek. Hayal kırıklığına uğramak istemiyorsan bir tek kendine güveneceksin. Tabi ki insanları seveceksin ama kendinden ödün vermeden. Enerjini kendin için tüketeceksin. Hata yaptıysan kendin için yapacaksın. Bu hayat böyle bir yer. İşte bunu anladığında artık büyümüş oluyorsun. Devamı gelecek..

Esra Tengilim