İçimdeki Ses (4)

 Acının bir ilacı var mıdır? Yürek yangınına da iyi gelir mi ağrı kesiciler? Birinin yokluğunu onsuz yaşamayı öğrenmeye çalışırken anlıyorsun. Bir şekilde yaşamayı başarıyorsun, onsuzluğa alışıyorsun. Ta ki bir yerde unuttuğu bir şeyini yada geçmişte yüzünüzü güldürdüğü bir ana tekrar denk gelinceye kadar... İnsan her ne kadar unutmayı kolay başaran bir canlı olsa da bazı yaralar hiç geçmiyor. Yüzün bir şey yokmuş gibi dolaşsa da etrafta, içinde kıyamet kopuyor da gösteremiyorsun. İşte bunu anladığında gerçek  dünyayla yüzleşiyorsun. Ruhunu artık özgür bırakamıyorsun. Aynadakini her gün güçlü olmaya zorlayıp hayata yeniden başlamaya çalışıyorsun. Ama olmuyor işte. Bazen gerçekten olmaz. Hayat hep kaldığın yerden devam ediyor. Keşke her şey bir parmak şıklatmak kadar kolay olsaydı. Hafızamızdan acıları silip, yerine güzel anılar koyabilseydik. Belki de acıların sızısını arttıran, anlardır. Bilmiyorum ama bazı yoklukları unutmak için hayatımı ortaya koyardım. Gerçi hayatta o acıların doğurduğu anlardan ibaretken ortaya neyi koyabiliriz ki ? Düşününce hayat gerçekten bir döngü. Herkes bir gün uzaklaşmaya çalışsa da başladığı yere geri dönüyor. Ölüm gibi topraktan gelip toprağa dönmek gibi...

Esra Tengilim