Sevmek

-

 Hayatım boyunca bir insanı sevmekten asla pişman olmadım. Çünkü gerçekten hiçbir karşılaşma tesadüf değil ve bence hayatımıza giren yada hayatımızdan giden her insan ruhumuzda iz bırakıyor ve biz o izlerle büyüyoruz. Tabi ki hayal kırıklarımız da oluyor, defalarca oldu ama onlarda doğru insanları fark etmemize, onları daha güzel sevmemize yardımcı oldu. Aslında gerçekten derinden düşündüğün zaman her şey sevmekle başlıyor. Ben mesela kendimi, sevmekle keşfettim. Mutlu olduğumu sevmekle hissettim. Kalbimin nasıl acıyabileceğini sevmekle öğrendim. Doğru insanları yine sevmekle buldum. Bu yüzden  sevmekten hiç bir zaman vazgeçmedim. Çünkü sevmek insanı güzelleştirir. Doğruları gösterir. Bazen üzülsen de bu acı seni geliştirir ve daha güçlü biri yapar. Yani sevmenin iyisi kötüsü yoktur. Öğrettikleri vardır birde öğretecekleri...

Esra Tengilim





Yorumlar

  1. SzgnBsl10 Mart 2021 22:14

    Tesadüflere inanırım ama hayamızda ki her şeyin ve herkesin (iyi yada kötü) biz orada olmalarını şstediğimiz için var olduklarına inanırım:-)

    YanıtlaSil
  2. duygu özkan10 Mart 2021 22:40

    Sevmek, sevebilmek güzel şey. Yazınız da çok güzeldi. Olumsuzluklardan ders alırız ki güzel şeylerin farkına daha çok varırız. :)
    Bir hayvanı, bitkiyi ya da bir anime karakterini sevmek de güzel. Bağlar değerlidir. :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. EsTen14 Mart 2021 21:24

      Kesinlikle öyle dersler hayatı kolaylaştırır 😊

      Sil
  3. Büşra Bayram10 Mart 2021 23:40

    kendimizi sevdikten sonra herşeyi sevebilmeyi başarıyoruz sanırım ama insan kendini sevmeyi pek de başaramıyor gibi.

    YanıtlaSil
  4. Aynadaki Yansıman11 Mart 2021 23:35

    Ben her zaman yolculuğu sona tercih ederim. Hayatıma giren herkesle ilgili aynı şeyi düşünüyorum. İyi ki hayatıma girmişler. :)

    YanıtlaSil
  5. buraneros14 Mart 2021 05:44

    Tesadüf denilen an gerçekten tesadüf müdür? Yoksa, algıda var olan bir hazırın ötekiyle yolunun kesiştiği an(mı)dır? diye sormuş ve düşünmüştüm; yazmaya yeni başladığım ve epey güzel anlar yaşadığım bir dönemde. Sana katılıyorum.:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. EsTen14 Mart 2021 21:27

      Ne kadar güzel bir soru 😊

      Sil
    2. Siyah Beyaz20 Mart 2021 09:08

      Bence tesadüf değil tevâfuk:) Çok güzel bir anlatım olmuş..Kalemine sağlık

      Sil
  6. Meczup Yazar16 Mart 2021 14:42

    Hayatta her şey tevafuk. Biz manasını bilmesekte, anlayamasakta her şeyin bir manası her mananın bir nedeni var. Öyle güzel söylemişsin ki : " Yani sevmenin iyisi kötüsü yoktur. Öğrettikleri vardır birde öğretecekleri... "
    Sevmenin sonucu yok, nedeni yok, beklentisi yok, düşüncesi yok. Yokluğun içinde var olmak, varlığın içinde yok olmak sevmek...
    Yüreğinden kalemine dökülen bu güzel diziler için teşekkürler. Emeğine sağlık. Saygılarımla. Vesselam...

    YanıtlaSil
  7. deeptone18 Mart 2021 22:34

    doğru yazıyon doğru düşünüyon seen :)

    YanıtlaSil
  8. Kendi Dünyasında 18 Mart 2021 23:52

    Kendimi buldum yazıda.
    Kalbime dokundunuz. Yine,yeniden... 🌸
    Yüreğinize,kaleminize sağlık :)

    YanıtlaSil
  9. sessizgemi5 Nisan 2021 16:55

    seninle nasıl bu kadar aynı düşünebiliyoruz her okuduğum yazında kendi düşüncelerimi ve günlük yaşamda yaşadığım şeylerin benzerlerini buluyorum bu çok hoşuma gidiyor kalemine sağlık :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Can Kırıklarım

-
Resim
  Hayatım boyunca içimden nasıl geliyorsa öyle yaşadım. Genellikle hep iyi niyetimden vuruldum ama canımın acısı beni aksine daha iyi bir insan olmaya itti. Yaptığım hiçbir şeyden pişman olmadım. Kimi zaman yanlış insanları sevdim, doğru kararlar vermek için. Belki biraz erken büyümek zorunda kaldım ama içimdeki çocuğu hep aynı yaşta sakladım ve yalnızca kalbimin değerini bilen insanlarla onu tanıştırdım. Ben mutluluğun peşinden koşanlardan olmak istedim. Yükseklerde de olsa ona dokunmak için savaştım. Bu savaşta çok insan kaybettim. Ruhumu çok zedeledim ama bir gün o mutluluğa kavuşmanın umuduyla sabretmeyi öğrendim. Bugün biraz içimdeki can kırıklarından bahsetmek istedim. Geçmişte bir yazımda eskilerden bahsetmiştim. Özlem kokan bir yazıydı. Hatta o özlem buraya attığım ilk adımdı. Belki de bir seslenişe şahit olmanızı istedim. Bilmiyorum ama ruhuma iyi gelmişti. Yara bere içinde geçtiğimiz o yolları özlemek çok ilginç değil mi ? Nelere kıydık kim bilir neler uğruna? Şimdilerde ...
Devamı

Seni Parmak Uçlarıma Hapsettim #Kelime Oyunu 10

-
Resim
Seni parmak uçlarıma hapsettim. Şuan ve geçmişte yazdığım her satırda içimdeki sen saklı. Unutmadım, insan ilk koşulsuz sevgiyle bağlandığı kişiyi nasıl unutur ki ? Bunu unutmak kendini unutmakla aynı durum. Çünkü insan sevgiyle doğar ve var olur. İnan bu satırları yazmak çok zor. Sevgi nedir bilmeyen birini sevmek gerçekten hiç kolay değildi. Biliyorum yokluğun benim için daha hayırlı oldu. Yoksa sende beni severdin. Bana gülümserdin. Hep yanımda olurdun. Sahi hiç mi düşmedim aklına yada bir ihtimal gönlüne? O zamanlar gözlerinde kendimi görmeyi çok isterdim. Ne güzel olurdu her şey yada olmazdı bilmiyorum. Ama bu belirsizlikler bile özeldi. Çocuktuk ama seni sevmek çok güzeldi. Tıp da yazmaz ama sevgi gerçekten iyileştiriyor. Sen beni sevmeyi denemesen bile, seni sevmek beni iyi biri yaptı. İtiraf etmek gerekirse, ben zaten seni sevmekten çok, seni sevmeyi seviyordum. Bu yüzden p işman değilim. İnsan sevmekten pişman olur mu hiç ? Olmamalı. Bu arada u marım sende iyisindir. Kötü olma...
Devamı

Eskiden...

-
Resim
Eskiden...  Evet ilk sözüm bu olacak. O kadar yakın ki geçmiş ama bir o kadar uzak. Mutluyduk,neşemiz gökyüzü kadardı. Açardık kollarımızı kucaklardık dünyayı... O zamanlarda canımız acırdı ama onun bile başka bir tadı vardı. Umutlarımızdan öperdik geçerdi. Göğsünde bir güneşte büyütsen,onu öyle severdin. Seni her gün yaksada ona tüm varlığınla bağlıydın. Dostum dediğin insanlar gerçekten dostundu. Çünkü kendileri gibi kalpleride küçücüktü. Oraya kötü şeyler sığmazdı.  Sonra büyüdük. Çok iyi bir şey yapmış gibi büyüdük. Önce midemizdeki kelebekler ve hayallerimiz öldü. Sonra gülüşlerimizi çocukluğumuza emanet ettik.  Büyüdükçe gözümüzdeki yaş çoğaldı ve o yaş çoğaldıkça kalbimiz kurumaya başladı. Üzgünüm büyükler böyle anlatmadılar geleceği ve mutluluk böyle bir sonu haketmedi. Masallarla büyütülen bir nesil bir var bir yok oldu.  Oysa hayat gerçekten düşündüğümüzden daha da ciddiydi ve bunu bize prensler ve prensesler öğretemezdi. Geç farkettik.....
Devamı