Bir Dosta

 Nasıl da anlamadım yalnızlığını? Nasıl bilemedim gözündeki çaresizliği? Bugün dilinden dökülen cehennemin ateşi ciğerlerimi yaktı. Ne ara unuttuk da seni, umutsuz sen ile baş başa bıraktık? Özür dilerim. Seni oradan oraya savuran rüzgarı fark edemedim. Çayının deminden anlamalıydım içindeki hüznü.  Oysa ben seni susarken bile duyardım. Şimdi nasıl iyileştireceğiz seni? Sarılsak geçer mi yaraların? En sevdiğin tatlıyı yapsam yada en sevdiğin kitaptan bir kaç satır okusam yine gülmez mi gözlerin?

Şimdilerde hayatının anlamını arıyorsun biliyorum. Ama bazen onu ararken çok şey kaybettiğini görmüyorsun. Gözümün önünde bir yıldız gibi kayıp gidişini izlemek istemiyorum. Hadi bana bir yol göster de sana dönelim. Eskisi gibi gülüşlerin gökyüzünü güzelleştirsin. Dostum sen farkında olmadığın bir mucizesin. Yeter kendine haksızlık ettiğin. Biliyor musun? Her insan hayatta en çok kendi hakkına girer. Başkalarının mutluluğu uğruna kendi mutsuzluğunu seçen çok insan var sokaklarda. Yani tek değilsin. Kendine doğru sorular sormaya başladığında mutluluğun yolunu bulacaksın. Mesela en son ne zaman sana iyi gelmeyen insanlardan vazgeçtin? En son kendin için ne yaptın? Bu soruların cevabı biliyorum, biraz insanın acıtır canını. Ama o son acın olsun diye, işte bu yüzden sana mutlu bir hikaye yazalım. İçinde güzel hayaller olan mutlu ve huzurlu bir hikaye...

Esra Tengilim