Kalbe Dokunmak (tengilimesra)

  Sonra bir şarkı çalıyor işte ve sen geçmişi buluyorsun, en derinlerinde. Yaşamayı, bir insanı sevmeyi,gerçek gülümsemeleri,sıcacık kucaklaşmaları, samimi ilişkileri... İnsan onlarca yılda geçse yarasının olduğu yeri unutmuyor, mutlu olduğu anları unutmadığı gibi. Acı da tatlı da olsa hislerini dibine kadar yaşadığı hangi an kendini unutturur ki? Evet geçmiş daima gelecekte olacak. İstesek de istemesek de. Aynaya her baktığımız da karşımızdaki eskisi gibi olmasa da geçmiş sızılar, güzel anılar daima gözlerimizde kalacak. Bir yerlerde bir cadde de bir bank da bir salıncak da hatta bazen başka bir çift gözde yine karşımıza çıkacak ama artık sadece eski bir tanıdıktan ibaret olacak. Çünkü insanda ömrü boyunca bir tanıdıktan ibaret değil midir?   Esra Tengilim 

  İnsan vazgeçebildikçe büyüyor. Biraz canı yanıyor ama kendi hatırının farkına varınca elbet yeni bir can buluyor. Aslında özgür bıraktığımız her şey bizi daha özgür kılıyor. Bu bir insan da olabilir herhangi bir şey de. Yani demem o ki vazgeçmekten korkmayın. Doğru zamanda doğru vazgeçişler insanı bambaşka yerlere sürüklüyor. Zaten hayatta hiçbir şey sebepsiz yere olmaz ki. Her vazgeçiş bir kayıp değildir. Hatta çoğu vazgeçişler ders verir. Yeniden gülmeyi öğrenirsiniz, kendi kıymetinizi bilirsiniz ve en değerlisi de bunlar zaten. Sizi yoran tüketen her şeyden vazgeçin. Değişimi kucaklayın ve hayatın size getireceği o güzel şeyleri bekleyin.  Esra Tengilim

 Nefes almanın ağır geldiği güneşin uzun bir süre doğmayacağı günlerdeyiz. Evinin yurdunun mezar olabildiği bir dünya burası. Canımız acıyor. Sayıların hiç bu kadar anlamlı olabileceğini düşünüyor muydunuz? Bir gece de hayalleri hayatları gitti insanların. Yarım kalan çok hikaye  var.  Hatta en acı şekilde öğrendik ki 1 dakika bile çoğu şeyi değiştirebiliyormuş. Kelimeler yetmiyor içimdeki yangını anlatmaya. Canlarını önemsemeyip insanlığa yetişmeye çalışan değerli insanları da gördü bu gözler, insanlar canlarıyla uğraşırken kendi çıkarlarını düşünenleri de gördü bu gözler. Daha da neler göreceğiz kim bilir. Aklımız, kalbimiz telefonlarda. Güzel haberleri bekliyoruz. İnşallah daha az kayıpla atlatırız bu günleri ve bir daha böyle acılar yaşamayız. Esra Tengilim

 Öyle yorgunum ki nasıl anlatsam bilmiyorum. Ama anlaşılmak isterdim. İnsanlar artık beni hayal kırıklığına bile uğratmıyorlar. Herkes her şeyi yapabilir bu çağ böyle bir çağ. Kirli, saçma bir çağ işte. Ufak bir güzellik arıyoruz onca karmaşanın içinde. Nefes almaya çalışıyorum. Kim bana nasıl gelirse artık öyle gidiyorum insanlara. Sevgimi de saygımıda hak eden insanlar için saklıyorum. Hem daha da rahat yaşanıyor böyle. Kendi doğrularının peşinden gitmek en iyisi. O yüzden insanlardan hiçbir zaman akıl alma gereği duymadım. Zira insanların aklı kendilerine yetse hayatları bambaşka olurdu. Kendin için yaşamak en güzeli. Kendi fikirlerin ile yaşamak en özeli. Hem günler bitiyor, yıllar bitiyor. Ne kalıyor ki geriye? Kendinden  başka. Esra Tengilim 

  Aslında asıl mesele şu ; vücudun toprağa kavuştuğunda, arkanda yinede ruhunu hayatta tutacak bir şeylerin olmalı. Mesela insanlar gülüşünü, gözlerini,kalbe dokunan güzel sözlerini, sevgini en çokta merhametini hatırlamalı. Yani güldüğünde doğan güneşin, gözlerin kapandığında sönmesin. Bir yerlerde güzel hatırlanmaktan daha mükemmel ne olabilir ki? Düşünsene insanlar arkandan ne güzel severdi, sevgi doluydu ya da sevmişti diyorlar muazzam. O yüzden sana ne kadar kötülükle gelirlerse gelsinler sen iyiliğinden, sevginden ödün verme. Ruhuna nefes ol. Gülüşlerinden ve sevmekten asla vazgeçme. Şimdilerde evet insanları sevmek, hayata rağmen gülümsemek çok zor. Ama bir yerlerde hala sevilmeyi hakeden insanlar var. Zaten onların hatırına dönüyor mu dünya? Yaşarken bir şey yapamasanda bir yerlerde güzel bir hatıra olarak kal. Esra Tengilim 

 Dönüştüğüm kadını seviyorum. Kalbine iyi gelmeyen her şeyden, herkesten vazgeçen kadını. Sadece değer verdiği ve değer gördüğü şeylere, sevgiyle bakan kadını. Kendi bildiği doğruların peşinden koşan kadını. Her şeyi,akışı değiştirecek gücü ve cesareti olan kadını. Kendine verdiği sözleri tutan kadını. Herkese rağmen gülümsemekten vazgeçmeyen, hayata tutunan o kadını gerçekten çok sevdim. Çünkü o kadın biliyor ki onu artık kimse, hiçbir şey yıkamaz. Hayat artık onun parmaklarının ucunda. Ona bu kararlılığı verene şükürler olsun. Şimdi beni bu hale getiren tüm hatalarımı kucaklıyorum ve gökyüzüne inanarak bakıyorum. Esra Tengilim 

 Kimin ne düşündüğü ne yaptığı çok da önemli değil aslında. Sen içinden geldiği gibi yaşamalısın hayatı. Güçlü olmak zorunda değilsin belki ama kararlı olmak zorundasın. Kim olduğuna karar vermelisin. Kim olmak istediğine kim olacağına karşındakilerin kim olduğuna... Çünkü hayatta bizleri en çok belirsizlikler yorar. O yüzden önce soru işaretlerinden vazgeçmek gerekir. Bir şeyler bizi sürükler ise boşluğa, önce o boşlukları doldurmak gerekir. Keşkelerde boğulmamak için kendi kararlarımız da yüzmemiz gerekir. Biliyorum zor bu günler ama yarınlarda kolay olmayacak. Fakat biz savaşmayı öğrenmiş olacağız. Acıya gülümseyerek ruhumuzu yaşatacağız. Belki deli diyecekler ama özgürce kahkahalar atacağız. Çünkü yaşamak böyle bir şey. Kimseyi umursamadan hayata sarılmak böyle bir şey. Esra Tengilim

 Anlatmak değil de anlamanızı daha çok isterdim. Uzun sessizliğimin yorgunluğumdan olduğunu aslında hiçbir şeyin artık önemli olmadığını bilmenizi isterdim. Vazgeçtim ben sonu bitmeyen hikayelerden. Kaçmak istediğim yollar vardı çoktandır. Dibinde olduğum ve defalarca çıktığım binlerce kuyular... Beni tüketen düşüncelerden,içimde öldürdüğüm insanlardan, yüklerimden arınmanın yollarını arıyordum ve buldum. Artık sonsuz bir gelecek var önümde ve hepsini kendim elde ettim. Çünkü gücün kendisi benim. Şahı da ben oynatırım matı da istersem rezil ederim. Yeter ki isteyeyim. Sonsuz inanç yükledim içime ve artık gökyüzüne farklı bakıyorum. Ağaçlar mutluluk veriyor, güneş gülümsüyor. Sanırım buna insanın kendini sevmesi deniliyor. Sevin en çok kendinizi sevin. Hayatı birilerini ikna etmek için değil kendinizi sevdiğiniz için yaşayın. Esra Tengilim 

  Ve şimdilerde aynı gökyüzüne bile bakamadığımız insanlar var, bilinmeyen bir yerlerde. Seslerini duymadığımız, gözlerini hayal meyal hatırladığımız.. Evet unutmak böyle bir şeymiş.İnsan gerçekten unuttukça hafifliyor. Birazda kendini fark ediyor işte. Sahi insan nasıl birden unutabiliyor ki çoğu şeyi? Söylerler ya unutmak en güzel ilaç diye. Unuttuğun şeyleri fark ettiğinde anlıyorsun, hayatın ne kadar gelip geçici olduğunu. Şarkılar, küçük bir kare, bir anı, koca bir asrı hatırlatıyor ama hatırlayınca da hiçbir şeyin eskisi gibi hissetirmediğini fark ettiğinde iyileşmiş oluyorsun. Süper bir tedavi yöntemi değil mi? Doktorun kendi zihnin.  Bu yüzden diyoruz ya tek çare insanın kendi diye. Eskiden yaralarımı severdim belkide  yaralayanları hatırlattığı için. Şimdi hepsi geçmiş ve ben hiç fark etmemişim. Unutmak gerçekten güzel bir nimet. Önemini bilmek gerek. Esra Tengilim